Prilikom sklapanja ugovora i overe istog, ukoliko se radi o imovini stečenoj u braku, obavezno je prisustvo oba supružnika. To propisuje Porodični zakon, koji jasno definiše zajedničku imovinu.
Kada govorimo o zajedničkoj imovini, mislimo na imovinu koju su supružnici stekli ili kupili u toku trajanja bračne zajednice. To mogu biti nekretnine kao što su kuće, stanovi, lokali, zemljišta i slično, ali i nameštaj, automobil, umetnička dela.
Naime, nije isto kupiti nekretninu pre zasnivanja bračne zajednice i nakon zasnivanja bračne zajednice.
Ukoliko kupite nekretninu pre sklapanja braka, ta nekretnina ostaje u privatnoj svojini i nakon sklapanja braka. Međutim, ako rešite da kupite nekretninu nakon sklapanja braka, ta nekretnina vodiće se kao imovina stečena u braku odnosno zajednička imovina.
Zajedničkom imovinom supružnici upravljaju zajednički i sporazumno.
Udeli supružnika u zajedničkoj imovini su jednaki, tačnije iznose po 50 odsto, ali važno je naglasiti da je na sudu moguće dokazivati i drugačije.
Kod zajedničke imovine, pravo svojine upisano je na oba supružnika, čak i kada je upis izvršen samo kod jednog od njih, pod uslovom da nema odluke suda ili pismenog sporazuma o deobi.
Isto važi i za upis - ukoliko je na katastru upisan jedan od supružnika, smatra se da je upisan i drugi.
Ono po čemu se najviše razlikuje zajednička imovina od privatne je to što supružnici ne mogu samostalno upravljati i raspolagati njome i prodavati imovinu bez saglasnosti drugog bračnog druga.
